Niet alleen Michael Matthews is met het zakken van zijn zadel terug bezig aan een winning streak. Ook Sep Vanmarcke heeft een geslaagde fietspositiewissel achter de rug. Onze landgenoot werd vrijdag dertiende in de GP Quebec.
“Ik heb dit jaar al drie keer een gedwongen rustpauze moeten inlassen door zitvlakproblemen. De laatste keer was tijdens de BinckBank Tour. Het deed zo veel pijn dat ik heb moeten opgeven”, aldus de Belg van EFDrapac, die ook al in de aanloop naar de Tour kampte met een ‘derde bal’, zo wordt die etterophoping aan het perineum in het wielermilieu benoemd. Vanmarcke trok naar Alphonse Vermote – broer van profrenner Julien – die een bedrijf heeft gespecialiseerd in bikefitting en fietsposities. “Na metingen bleek dat zowel mijn zadel als mijn zitpositie op het zadel niet goed was. Vroeger had ik een vrij rond zadel, nu heb ik recht zadel. Nu zit er ook een gleuf in, vroeger niet. Nog belangrijker was dat ik ook te ver naar voor zat op mijn zadel, waardoor de drukpunten verkeerd waren en dat irritaties uitlokte. We schoven mijn zadel enkele centimeters naar voor, waardoor ik nu veel meer achteraan op mijn zadel zit.” Het helpt, want in de regen van Plouay kende Vanmarcke geen zitvlakproblemen. “Dat was met mijn oude fietspositie sowieso wel het geval geweest.”
Helemaal op rozen zit Vanmarcke nog niet. “Mijn spieren zijn nog niet helemaal gewend aan die nieuwe positie. Op training valt dat wel mee, maar als je na vijf koers maximaal kracht wil zetten, voel ik dat mijn beenspieren nog wat verkrampen. Niet onlogisch. Na twee weken trainen is mijn lichaam nog niet aangepast aan die nieuwe positie. Er is maar een oplossing: veel trainingsuren maken. Na de komende winter zal mijn lichaam pas helemaal aangepast zijn aan mijn nieuwe zadelpositie.”
In Québec werd Vanmarcke dertiende en derde Belg in de uitslag. “De sprint zelf was heel hectisch. Ik ging goed mee in het wiel van Roux, maar dan deed Kristoff een vreemde move en werden we een beetje verhinderd. Ik zat dan geblokkeerd en zag iedereen passeren. Dat ik niet in de top tien eindig, is het niet van kunde maar door dat manoeuvre. Gebeurt dat niet, eindig ik misschien zesde of zevende. Ondanks dit zo’n mooie koers is, is het eigenlijk een saaie koers geworden. Vroeger werd er nog aangevallen in de laatste drie rondes, nadien in de laatste ronde of op de laatste klim. Nu gebeurt er niks meer. Ik doe ook niets meer, omdat je toch weet dat het weer een sprint wordt.”
auteur: Bram Vandecapelle – © Het Nieuwsblad / www.nieuwsblad.be.
